Countdown to Boston Marathon

ผมอยู่ Boston มาตั้งแต่ปี 2000 นับถึงวันนี้ก็เกือบ 16 ปีแล้วครับ แทบทุกปีตอนที่มีงาน Boston Marathon ผมก็เหมือนคนอื่นๆ ทั่วไปที่ชอบมาเชียร์ มาเอาบรรยากาศ มาถ่ายรูปสนุกๆ รวมถึงวันที่มีเหตุการณ์ระเบิดในปี 2013 ด้วย ตอนนั้นผมไปยืนถ่ายรูปอยู่ตรงจุดที่ระเบิดพอดี แต่โชคดีมากที่ออกมาก่อน ข่าวที่ดังไปทั่วโลกทำให้ผมหันมาสนใจว่ามาราธอนมันคืออะไร วิ่งกันไกลแค่ไหน แล้วเค้าวิ่งกันไปทำไม ได้รางวัลอะไร…

หลังจากนั้นผมก็ลองวิ่งเล่นๆ จากคนที่ไม่เคยวิ่งเลย ทำงาน office กินเหล้ากินเบียร์จนลงพุง วิ่งแค่ไม่ถึง 10 นาทีก็เหนื่อยจะตายละครับ เลยทำให้รู้ตัวเลยว่า สุขภาพเราแย่แล้ว ต้องหันมาออกกำลังกายและดูแลสุขภาพอย่างจริงจังแล้ว คำว่ามาราธอนในวันนั้นไม่ได้อยู่ในหัวเลยครับ รู้สึกว่ามันไกลตัวและเป็นไปไม่ได้ ผมได้แต่ลงวิ่ง fun run 5K สนุกๆ ไป 3-4 งาน

จนมาถึงวันที่ 20 เมษายน 2015 (ปีที่แล้ว) ผมได้ไปอยู่ที่บริเวณเส้นชัยของ Boston Marathon อีกครั้ง ก็เหมือนเคยๆ มาเอาบรรยากาศ มาถ่ายรูป วันนั้นฝนตกหนักมาก นักวิ่งทุกคนก็ยังวิ่ง คนที่เรามองแล้วคิดว่าเค้าอ้วนมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะวิ่งได้ เค้าก็วิ่ง บางคนแก่มาก ไม่น่าเชื่อว่าวิ่งไหว เค้าก็วิ่ง… จริงๆ แล้ว ใครๆ ก็วิ่งได้… จนมาถึงผู้หญิงคนนึงที่ใส่ขาเทียม วิ่งเข้าเส้นชัยไป นักข่าวเข้ามารุมถ่ายรูปและสัมภาษณ์ มาทราบทีหลังว่าผู้หญิงคนนี้เคยวิ่งมาถึงตรงนี้เมื่อปี 2013 แต่อีกนิดเดียวจะเข้าเส้นชัย กลับเกิดระเบิดซะก่อน แรงระเบิดทำให้เธอต้องตัดขาทิ้งไป ปลายปี 2014 หมอใส่ขาเทียมให้เธอสำเร็จ และเธอเพิ่งเดินได้… วันนี้เธอวิ่งเข้าเส้นชัย ด้วยเหตุผลแค่ว่า เมื่อสองปีที่แล้วเธอวิ่งมาเกือบถึงแล้ว แต่เธอไม่ได้เหรียญ วันนี้เลยกลับมาเอาเหรียญ… มันทำให้ผมหันกลับมามองตัวเองที่สภาพร่างกายครบ 32 ไม่ได้เป็นโรค ไม่ได้อ้วน ไม่ได้แก่… มันถึงเวลาแล้วล่ะ Boston Marathon งานที่นักวิ่งทั่วโลกก็อยากมาวิ่ง มันอยู่ที่นี่ เมืองที่เราอยู่ แต่การจะเข้าไปวิ่ง Boston Marathon มันไม่ใช่ว่าสมัครง่ายๆ ไม่ใช่แค่ลงทะเบียนจ่ายเงินค่าสมัคร…

กลางปี 2015 ผมได้มีโอกาสกลับไปเที่ยวเมืองไทย ด้วยการชักชวนของเพื่อนสนิท จิมมี่ OSK114 ทำให้ผมได้มีโอกาสได้วิ่งมาราธอนเป็นครั้งแรกในชีวิตในงาน Phuket Laguna International Marathon 2015 สำหรับคนที่ไม่ทราบว่ามาราธอนมันไกลแค่ไหน ระยะทางของการวิ่งมาราธอนแบ่งเป็น full marathon (42.195 km หรือ 26.2 miles), half marathon (21 km หรือ 13.1 miles), mini marathon (10 km หรือที่เรียกกันว่า 10K), และ fun run 5 km (หรือที่เรียกกันว่า 5K) เป็นมาตรฐานแบบนี้เหมือนกันหมดครับ ผมเคยวิ่งแต่ 5K ไม่เคยวิ่งแม้แต่ half marathon มาก่อน แต่จิมมี่บอกว่าให้สมัคร full marathon ไปเลย ในการวิ่งครั้งนั้นเหมือนโดนหลอกให้ไปวิ่ง จิมมี่ยังบอกอีกว่าให้ไปอ่าน blog ที่มันเขียน จะเกิดแรงบันดาลใจ และจะวิ่งได้ นอกจากนี้ยังมี เพื่อนหนุ่ม OSK114 เพื่อนอู๋ OSK114 ที่ไปด้วยกัน ทำให้ผมหลุดเข้าไปอยู่ใน #349runningclub แบบงงๆ… มีเวลาซ้อมวิ่งจริงๆ แค่ 3 ครั้ง… สุดท้ายแล้วเอาเข้าจริงๆ มันก็วิ่งได้ครับ พระเจ้าไม่ได้สร้างร่างกายมนุษย์มาเพื่อให้วิ่งไกลขนาดนั้น เพราะฉะนั้นเวลาวิ่งมาราธอน เราไม่ใช้ร่างกาย ไม่ใช้ขาครับ แต่ใช้ใจ… แต่ไม่แนะนำให้ทำตามนะครับ เพราะมันอันตราย ก็จบด้วยเวลา 5:47 แบบสะบักสะบอม

หลังจาก Phuket Laguna International Marathon 2015 ผมก็กลับมาที่ Boston อีกครั้งครับ เวลาเที่ยวหมดก็ต้องกลับเข้าสู่โหมดทำงาน พอดีต้องไปทำโปรเจ็คให้ลูกค้าที่ Philadelphia เป็นเวลา 6 เดือน พอรู้ว่ามันจะมี Philadelphia Marathon ตอนเดือนพฤศจิกายน… รอช้าอะไรอยู่ล่ะครับ สมัครเลย… หลังจากมาราธอนแรก ที่ใครๆ เค้าบอกกันว่ามาราธอนเปลี่ยนชีวิต สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ ถ้าเราตั้งใจจะทำอะไรซักอย่าง มันย่อมทำได้ คำว่าเป็นไปได้กับเป็นไปไม่ได้มันต่างกันตรงที่เราตัดสินใจว่าจะทำหรือไม่ทำ ซ้อมหรือไม่ซ้อม แค่นั้นเองครับ…. อะไรที่เราทำไม่เป็น ก็แค่หัดทำซะ… อะไรที่เราทำไม่เก่ง ก็แค่ทำซ้ำๆ เดี๋ยวมันก็เก่งเอง… จุดจบของคนที่ทำไม่ได้ มันเกิดจากการพร่ำบ่นของพวกเค้า ว่าเค้าไม่เก่ง เค้าไม่ว่าง เค้าทำไม่เป็น แล้วชีวิตเค้าก็อยู่แบบนั้นต่อไป…

งาน Philadelphia Marathon 2015 ผมมีเวลาซ้อม 4 เดือนตามตารางแบบจริงจัง สำหรับคนที่บอกว่าไม่ว่าง อ้างโน่นอ้างนี่ มันเป็นเพราะคุณไม่ได้ให้ความสำคัญกับมัน ทำไมเจ้านายนัดประชุมเช้าเราไปได้ ทำไมขึ้นเครื่องบิน 6 โมงเช้าต้องตื่นตี 4 เราตื่นได้… เป็นเพราะเราให้ความสำคัญ การซ้อมวิ่งก็เช่นกัน อะไรที่เราให้ความสำคัญ เราจะเจียดเวลามาให้มันได้ก่อนเสมอ มาราธอนที่ 2 ของผมก็จบลงด้วยเวลาที่ผมพอใจ 4:24 ครับ

ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ผมกลับเมืองไทยมาเยี่ยมครอบครัวอีกครั้ง จึงได้มีโอกาสวิ่งงาน Khon Kaen International Marathon 2016 ถึงแม้ว่าจะวิ่งจบด้วยเวลาที่ดีขึ้น 4:20 แต่รู้ตัวดีเลยครับว่าซ้อมมาไม่เพียงพอ หยุดซ้อมไปช่วงนึงเพราะมัวแต่เที่ยวและทำธุระ ทำให้มีอาการเจ็บเข่าเล็กน้อย

ตั้งแต่เริ่มออกกำลังกายในปี 2013 จากการตรวจสุขภาพประจำปีทั่วไป หมอชมว่าสุขภาพดีขึ้นมาก ปัญหาคลอเรสเตอรอลหายไป การตั้งใจลดพุงอย่างจริงจังในปี 2013 จึงเกิดขึ้น การลดพุงแบบของผมใช้เวลาไม่นาน และง่ายมากๆ ครับ
1. เลิกดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
2. เลิกดื่มน้ำอัดลม
3. ดื่มกาแฟดำแบบไม่ใส่นมและน้ำตาล
4. ใช้บันไดแทนลิฟต์
5. ว่ายน้ำสัปดาห์ละ 2-3 วัน ครั้งละ 1 km
6. เช้าขับรถไปทำงาน เย็นให้ roommate ขับรถกลับให้ ส่วนตัวเองวิ่งจาก office กลับบ้าน ทำประมาณ สัปดาห์ละ 2-3 วัน
7. ทานอาหารครบห้าหมู่ให้ตรงมื้อ ไม่ทานขนมจุกจิกนอกมื้อ ส่วนมื้อเช้า กลางวัน เย็น ทานได้เต็มที่ หมูกรอบ ขาหมู เบค่อน รับประทานได้ตามปกติตามชอบใจ

ก่อนหน้านี้ผมดื่มแอลกอฮอล์เยอะพอสมควร จากเป้าหมายจริงๆ ตอนนั้นคือแค่อยากมีสุขภาพแข็งแรงและลดพุงที่บวมมาจากการกินเบียร์ พอมาเริ่มวิ่ง ว่ายน้ำ และหยุดกินเบียร์ สุขภาพร่างกายก็ดีขึ้น ผมจึงมีเป้าหมายว่าจะเลิกดื่มแอลกอฮอล์และน้ำอัดลมอย่างจริงจัง ซึ่งจนถึงวันนี้ก็เกือบ 4 ปีแล้วที่ไม่ได้กลับไปดื่มอีกเลยแม้แต่หยดเดียว หลังจากกลับไปดูยอดเงินบัตรเครดิตสมัยก่อน ผมใช้จ่ายในหมวดเครื่องดื่มมึนเมาเดือนละ $150-200 ซึ่งพอลองมาคิดแล้วน่าตกใจมาก ที่เรายอมจ่ายเงินจำนวนนี้กับสิ่งที่ไม่ดีได้ แต่กลับมางกกับอาหารออร์แกนิค เช่น นม ไข่ ซึ่งแพงกว่ากันแค่นิดเดียวหลังจากเลิกดื่ม เงินส่วนนี้ทุกๆ เดือนถูกแบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนแรกผมให้รางวัลกับตัวเอง ซื้อของที่เราอยากได้ ซื้ออาหารดีๆ เพื่อสุขภาพทาน อีกส่วนหนึ่งทำให้ผมได้มีเงินไปทำบุญทำทานทุกเดือน

ในการวิ่ง Boston Marathon 2016 ผมไม่ได้วิ่งเปล่าๆ แต่ยังร่วมกับกองทุนการกุศล The Michael Lisnow Respite Center เงินทั้งหมดที่หาได้จะนำไปเป็นค่าใช้จ่ายดูแลเด็กพิการและกิจกรรมฟื้นฟูพัฒนาการของเด็กที่บ้านเด็กพิการที่เมือง Hopkinton ซึ่งเป็นจุด start ของ Boston Marathon http://hopkintonrespite.com/ เงินที่เคยใช้ซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของผมเดือนละ $200 ผมจะนำมาลงในกองทุนนี้ สิ่งที่เคยซื้อของที่ไม่เป็นประโยชน์ กำลังจะนำไปส่งต่อให้คนที่ต้องการ ถ้าใครสนใจ สามารถร่วมทำบุญกับผมได้ที่ https://www.crowdrise.com/runwithchait ครับ เวบไซต์ของ Crowdrise เป็นเวบไซต์กลางที่ Boston Marathon ใช้เพื่อทำการกุศลในการวิ่งของทุกๆ องค์กร เมื่อบริจาคแล้ว จะได้รับอีเมลยืนยัน ท่านใดที่อยู่ในอเมริกา สามารถนำใบเสร็จไปหักลดหย่อนภาษีได้ด้วยครับ

ผมจะทำการวิ่งวันที่ 18 เมษายน ที่จะถึงนี้ ยอดเงินที่บริจาคก่อนถึงวันวิ่งจะถูกรวบรวมโดย Boston Marathon และมอบให้แก่บ้านคนพิการ Hopkinton ยิ่งปีนี้ครบรอบ 120 ปี Boston Marathon น่าจะเป็นงานยิ่งใหญ่ของมาราธอนประจำปีที่เก่าแก่ที่สุดในโลก ผมในฐานะคนไทยตัวเล็กๆ คนนึงภูมิใจมากที่จะได้ใช้ศักยภาพร่างกายและจิตใจของตัวเองเพื่อคนอื่นๆ ที่ขาดแคลนครับ ซึ่งสำหรับคนอื่นมันอาจจะดูน้อยนิด แต่สำหรับตัวผมเองแล้ว มันยิ่งใหญ่มากกับการ pay forward ครั้งนี้ ที่เคยสงสัยว่าวิ่งมาราธอนแล้วได้รางวัลอะไร วันนี้ได้คำตอบแล้ว นอกจากเป็นรางวัลให้ตัวเอง ยังเป็นรางวัลให้กับคนอื่นๆ ได้อีกด้วย เมื่อก่อนคิดว่าจะต้องมีมาก จึงจะแบ่งให้คนอื่นได้ วันนี้ยังไม่ได้มีมากมาย แต่เราก็สามารถทำอะไรที่แบ่งให้คนอื่นได้เช่นกัน

ขอบคุณพ่อแม่ที่ช่วยทำบุญและสนับสนุนตลอดมา เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ สำหรับคำแนะนำ กำลังใจ รวมถึงมาซ้อมวิ่งด้วยกัน แล้วเดี๋ยววิ่งเสร็จแล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกรอบนะครับ

เชษฏ์ สุวรรณรัตน์
#onmywaytobostonmarathon